Φανταστείτε μια ουσία σε μορφή σκόνης, χρώματος γκρι προς το αδιάφορο, άοσμη, άγευστη και η οποία όταν διαλυθεί στο νερό δεν αφήνει τίποτα. Σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Κάπως έτσι είναι η εικόνα που έχω για τη σημερινή "χορευτική" μουσική, τη μουσική των DJs η οποία έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια στα in στέκια.
DJ τάδε, MC Mr. Nobody και δεν συμμαζεύεται. Ευφάνταστα ονόματα, εντυπωσιακές αφίσες και house parties με guest οι μόνιμους DJs συντροφεύουν τη διασκέδαση των ελλήνων τα τελευταία χρόνια.
Η προβολή και η όλη φασαρία έχουν καταστήσει των "χαμαλίδικη" εργασία του DJ σε πρωτοκλασάτο επάγγελμα που πολλές φορές καπελώνει τη μουσική και τον καλλιτέχνη που παίζει. Χαμαλίδικη γιατί θυμάμαι ότι στα δικά μας πάρτυ το δύσκολο ρόλο του DJ αναλάμβανε αυτός ο οποίος θα έμενε νηφάλιος, μακρυά από γυναίκες για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μια ολόκληρης βραδιάς, συντροφιά με τον περιστρεφόμενο δίσκο, τον μείκτη και ενίοτε τα μικρόφωνα με το ενοχλητικό echo echo echo echo
Σήμερα ο DJ είναι το πρόσωπο της νύχτας, ο master που κατασπαράζει την όποια επιτυχία των άλλων και πουλάει την μονότονη μουσική του που περιορίζεται σε ενοχλητικά beat και εξαντλείται σε ακόμη πιο αδιάφορα scratch και remix παλιών επιτυχιών.
Και σας μιλάω σαν άτομο ενεργό στη μουσική που δεν έχω κλείσει ακόμη τα πρώτα -άντα.
Αυτή η μουσική των DJ που κατακλύζουν το κάθε καλοκαιρινό κλαμπάκι, που έχουν αναγάγει τη διαδρομή Αθήνα, Καστοριά, Αλεξανδρούπολη, σε κούρσα αστικού λεωφορείου, δεν μπορώ να την χωνέψω με τίποτα.
Μονότονη, προβλέψιμη, να περνάει η ώρα.
Ο κόσμος να χαπακώνεται και να πλακώνεται στο αλκοόλ (μήπως και αντέξει όλο αυτό το σφυροκόπημα αηδίας) και στο τέλος να γυρίζει για ύπνο με σφύριγμα στα αυτιά και με αμνησία στο τι άκουσε όλο το βράδυ.
Με όλα αυτά. ο παλιός DJ, η συμπαθητική φιγούρα του άρχοντα της disco-πίστας, αν και γραφικός, παραμένει ανεξίτηλα χαραγμένος στην εφηβική μας μνήμη, πάντοτε πρόθυμος να ικανοποίησει την απαίτηση μας για παραγγελία και αφιέρωση.
Αφιερωμένο με πολύ αγάπη αγάπη αγάπη αγάπη.
Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009
Αγευστόσκονη ή ο παλιός είναι αλλιώς
το έγραψε ο Μουσικόφιλος στις 2:44 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου